www.swiatinnyniznasz.fora.pl

Amitiel

- No poweidz co się stało pomogę ci. -Powiedziałam spokojnie patrzac na niego. W głowę zachodziłam w co się tym razem wpakował

Keigo

Pkiwałem głową... -Nie ważny... Uwież poradze sobie... -powiedziałem odwracając wzrok w strone okna...

Amitiel

- Ja się przez was chyba wykończę. -Stwierdziłam. Odgarnęłam wlosy i położyłam się na plecy. Syknęłam z bólu i odrazu sie wyprostowałam.
- Zły pomysł. -Powiedziałam do siebie.

Keigo

-Co jest? -spytałem na jej reakcje...

Amitiel

- Nic takiego .-Stwierdziłam tylko.

Keigo

-Nie kłam przecież widzę... -powiedziałem spokojnie...

Amitiel

- No co to że umiem kogoś uleczyć nie znaczy że umiem siebie wyleczyć. -Stwierdziłam tylko .

Keigo

-Rozumiem... -powiedziałem cicho... -Amiteil... Krew... -powiedziałem cicho i bez przejęcia pokazując na plame krwi w miejscu gdzie leżała Amiteil... przez tą sekunde...

Amitiel

Zklęłam pod nosem. Widać rany były w jeszcze gorszym stanie niż myślałam. Zacisnęłam zęby aby nie jęknąć z bólu.
- ZAgoi sie. -Powiedziałam cicho

Keigo

Uniosłem brew w niedowieżaniu... -Jak uważasz... -wiedziałem że to strasznie bolało... Domyśliłem się...

Amitiel

Spojrzałam na niego.
- A co mam zrobić twoim zdanie? -Zapytałam się go. Wbiłam w niego swoje czarne oczy.

Michael

A tu przybył jak nigdy nic Michael. Pojawił sie przy drzwiach opierając się o ich framuge. Spojrzał na Amitiel i Keigo. Cmoknął i pokręcił głową.
- A ja tyle powtarzałem...Nie baw sie w tą nieposkromioną - powiedzial i sie zaśmiał psychopatycznie. Wokół niego latała sobie czerwona mgła któa zmieniałą czasami swój krztałt. Najczęściej formowałą sie w znak Yin Yang i inne takie. Spojrzałna Keigo z obojętnością.

Amitiel

Oparłam głowę o drewniane wykończenie Łóżka.
- Wiesz ze cie zabije jak tylko... -Warknełam na niego na tyle ile mogłam. Cholerne rany. Nie no ostatnio forma mi spadła i to strasznie trzeba będzie poćwiczyć. Ale no szczęście teraz byłam tu i nic mi nie mogło nic zrobić. No chyba nie skoro ledwie moge się ruszyć a mam do towarzystwa Demona wilkołaka i kotołaka.

Michael

Ten sie zaśmiał.
- Zabijesz? Mnie? Oj prosze cie...-powiedział tylko i zasłonił twarz rękoma ponieważ musiał opanować śmiech.
- Do wesela sie zagoi - powiedział po chwili patrząc na rany.
- Chyba że ci pomóc - dodał. Kto jak kto ale on miał TROCHE serca i potrafi pomóc.

Amitiel

Spojrzałam na niego podejrzliwie. Co jak co ale przyjmowanie pomocy od Demona zazwyczaj kończy się źle. Albo strata duszy albo czymś jeszcze gorszym. Wahane uczucia. Przyjąć od niego pomoc i nie cierpieć. Czy nie przyjąć pomocy i cierpień. Ma ktoś monete będzie łatwiej. Westchnęłam.
- A co się będzie za tym wiazało> -Zapuyałam.